woensdag 10 oktober 2012

Verloren....




 



Verloren,
tussen dromen en herinneringen,
de pijn als windmolens in de nevel.
Niemand ziet het verdriet.

Een enkele traan,
een verstikkend kanaal over het albast van je gelaat,
woorden die verdrinken in onbeholpenheid.
Niemand hoort de angst.

Stilte als een wurggreep,
een loodzware sluier van onuitgesproken gevoelens,
handen die tevergeefs strekken.
Niemand voelt de pijn.

Een vogel zweeft voorbij en landt sierlijk op de rand van de bank.
Zijn ogen stralen wilskracht uit, zijn roep is trots en onverschrokken,
de brede vleugels omarmen leven en dood,
hij is niet bang: hij heeft niets te verliezen.

Wakker geschud uit dromen en herinneringen,
wind droogt je tranen,
handen verlossen je van de sluier en je vliegt.
Je bent niet meer bang: je hebt niets meer te verliezen.

1 opmerking: