donderdag 16 april 2015

Midlife?



1 december 2013. Zo lang is het geleden dat ik nog een blogje gepost heb. Dat zegt veel, zo niet alles over mezelf: ik worstel met zowat alles, vooral met mezelf. Neen, ik heb geen depressie, ik zit niet aan de pillen en zuip geen liters alcohol om de dingen te vergeten. Integendeel, ik wil net niets vergeten.
Maar de lijstjes, de post-its, de mails aan mezelf herinneren me er pijnlijk aan dat ik veel te veel dingen voor me uit blijf schuiven. 'Maar dat zal wel overwaaien,' zeg ik dan tegen mezelf.
Alleen: wanneer?

Voor een midlife-crisis ben ik te oud. Dat zou immers betekenen dat ik 110 word en dat lijkt me niet meteen een goed idee: ofwel ben ik zodanig hulpbehoevend maar besef ik het niet en bezorg zo hen die voor me zorgen alleen maar last, ofwel besef ik het net wel en bezorg ik hen zo mogelijk nog meer last.
Een late puberteit, dan maar? Mannen blijven immers toch hun hele leven lang kinderen?

Ik kijk opnieuw naar het lijstje voor me: het wordt nu echt wel (te) lang. En de tijd tikt onverbiddelijk. Het zou zonde zijn, hoor ik je zeggen...