Open brief aan Gwendolyn

Ja, ik ben een liberaal. Een overtuigde liberaal zelfs. Toen u nog in de pampers rondliep, was ik al overtuigd.

En nu ben ik geschrokken door uw – zoveelste – harde standpunt. Dit keer ten overstaan van mensen die omwille van gezondheidsredenen, moeten afhaken en geen actieve bijdrage meer kunnen leveren aan het Belgische verzorgingsmodel.

Ik kan het niet anders zeggen: u volgt blindelings en als een schoothond het discours van de N-VA, die de ontmanteling van de sociale zekerheid doelbewust gebruikt als wapen om de Belgische staat te ondermijnen. U loopt hen achterna omdat uw eigen Open VLD een partij zonder ideeën en zonder ruggengraat is geworden. Een partij die het aan politieke moed ontbreekt.

Maar, weet u eigenlijk wel hoe de langdurig zieken zich zélf voelen? Uitgesloten en gestraft!

• chronische pijn die hen dwingt om minder te werken en op termijn zelfs helemaal te moeten stoppen, waardoor ze zich uitgesloten voelen,
• ze kunnen op weinig of geen begrip rekenen van hun collegae en oversten, waardoor ze professioneel steeds verder in het veromhoekje geraken en – ten onrechte – afgeschilderd worden als profiteurs,
• minder werken betekent minder verdienen en dus worden langdurig zieken ook financieel 'gestraft'.

En nu wil u hen nog 'aanpakken', lees: snoeien in de tussenkomsten vanuit de sociale zekerheid. Met andere woorden: u wil hen van overheidswege stigmatiseren.

Waar is het humane liberalisme gebleven in uw discours? De vrijheid en gelijkheid die we zo hoog in het vaandel voeren? Waar is onze sociale ingesteldheid gebleven, die ons moreel verplicht om zorg te dragen voor hen die – om welke reden ook – niet meekunnen in de maatschappij?

Laten we al die mensen als een blok vallen?

Het gat in de begroting is geen doel dat de middelen heiligt, laat dat duidelijk zijn. En de maatschappij is geen onderneming die winst moet maken. Tenzij die winst ligt in het feit dat we met zijn allen zorg dragen voor iedereen. Zonder uitzondering, zonder vooroordeel.

Uw standpunt doet me pijn. Als overtuigde liberaal. Als verantwoordelijke burger van dit land. Als sociaal voelend mens.